Przedszkole nr 115 "Przedszkole Pod Klonem"

Proponowane formy adptacji dzieci do warunków przedszkola powinny ułatwić dalszą współpracę z rodzicami, przełamać bariery emocjonalne u dzieci i stworzyć atmosferę radości, przyjaźni i zaufania. Wszystkie te działania mają ułatwić dzieciom start w przedszkolu i zachęcić rodziców do działania i współpracy , stworzyć przedszkole przyjazne dzieciom, twórcze i otwarte na środowisko.

HARMONOGRAM DZIAŁAŃ

Charakterystyka  trzylatka

         Dzieci trzyletnie cechuje duża wrażliwość układu nerwowego. Łatwo ulegają zmęczeniu, jednak dośc szybko regenerują swe siły. Uwaga dzieci jest krótkotrwała. Szybko zmieniają podmiot swoich zainteresowań. Męczy je jednostajna pozycja oraz monotonny i dłużej trwający ruch. Dlatego też krótkotrwały wysiłek powinien być  przeplatany częstym odpoczynkiem, umożliwiającym zmianę pozycji ciała oraz zaspokajającym potrzebę ruchu. Dla tych dzieci zorganizowane zajęcie nie powinno przekraczać 15 minut.

         Motywem działania dzieci jest głównie potrzeba zabawy, która polega na manipulowaniu przedmiotami. Cechuje je również duża skłonnośc do naśladownictwa oraz podatność na sugestię słowa. Najchętniej bawią się samotnie lub we dwójkę. Nie potrafią  jeszcze bawić się razem, chociaż chętnie przebywają obok siebie.

         W tym wieku są one na ogół mało samodzielne. Brak umiejętności samoobsługowych powoduje uzależnienie od pomocy dorosłych. Potrzebują indywidualnego traktowania. Są bardzo wrażliwe i czułe na pochwały. Oczekują aprobaty tego co robią. Dorośli powinni dążyć do poznawania dziecięcych zainteresowań, dzielić z nimi ich przeżycia oraz przychodzić im z pomocą. Wszystko to wychowuje dziecko i  umacnia poczucie bezpieczeństwa.

        Trzylatek chętnie podporządkowuje się wymaganiom, które są stawiane w sposób łagodny, ale stanowczy bez okazywanego zdenerwowania.

       Kontakty małychm dzieci z otoczeniem utrudnia ich mało komunikatywna mowa. Myślenie wchodzi dopiero w fazę konkretno – wyobrażeniową. Dlatego nie powinniśmy używać słów , które nie są dziecku jeszcze znane. Słowom powinno z reguły towarzyszyć działanie.

      Dzieci trzyletnie interesują się bardzo wzajemną przynależnością np. dziecko łączy szczotkę do zębów z pastą, krzesełko ze stolikiem itp. Ułatwia to wdrażanie dziecka do utrzymania prządku np.lalki mieszkają w kąciku lalek, samochody jadą do garażu, każdy wiesza swój ręcznik na swoim znaczku itp.

     Trzylatki cechuje zmienność i nietrwałość emocji tzw. labilność uczuciowa. Polega ona na szybkim wytwarzaniu się uczuć, szybkim ich wygaszaniu, lub też przekształcaniu się w uczucia całkiem przeciwstawne. Dziecko w jednej chwili potrafi przejść od śmiechu do łez, od bycia wesołym i pogodnym do stanu niepokoju i zatroskania. Emocje silne, gwałtowne choć krótkotrwałe, łatwo powstają i wybuchają na zewnątrz. Najczęściej trwają kilka minut, nagle powstają i nagle się kończą. W związku z nieumiejętnością maskowania i tłumienia swoich uczuć, dzieci uzewnętrzniają je. Dlatego gdy są szczęśliwe, głośno się śmieją, gdy wpadają w złość krzyczą i tupią nogami. Ich reakcje przy tym są zazwyczaj niewspółmierne do siły wywołującego je bodźca.

     Dziecko stopniowo przyswaja sobie normy i reguły postępowania. Uczy się postępowania zgodnie z nimi. Małe dziecko nie ma wrodzonego poczucia dobra i zła. Przyjmuje określone normy i zasady postępowania narzucone mu przez dorosłych. Uznaje za właściwe takie postawy, jakie prezentują mu dorośli. Przestrzega je nie dlatego, iż uważa że są one właściwe, lecz po to by sprostać wymaganiom dorosłych.

Wskazówki dla Rodziców

     Oto kilka rad dla rodziców, które pomogą zminimalizować negatywne skutki adaptacji Waszego dziecka do przedszkola:

* Nie przeciągaj pożegnania w szatni, pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź,

   przekazując maluszka nauczycielowi.

* Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu; jeśli zrobisz to choć raz, 

   będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić.

* Nie obiecuj: Jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz; kiedy będziesz odbierać

   dziecko, możesz dać mu malutki prezent, ale nie może to być forma przekupywania, lecz 

   raczej nagrody. Z czasem ten bodziec stanie się zbędny.

* Kontroluj, co mówisz. Zamiast:" już możemy wracać do domu ", powiedz: "teraz

   możemy iść do domu". To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma 

   negatywny wydźwięk.

* Nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło

   się w przedszkolu – to powoduje niepotrzebny stres.

* Jeżeli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się żeby przez kilka dni odprowadzał je

   do przedszkola tata lub inna osoba, która dziecko zna.

* Staraj się określać, kiedy przyjdziesz po dziecko, w miarę dokładnie: nie mów " przyjdę,

   kiedy skończę pracę", ponieważ dziecko nie wie, o której godzinie rodzice  kończą pracę.

   Lepiej powiedz: "odbiorę cię po podwieczorku/po obiedzie". Jest to dla dziecka dobra

   miara czasu, gdyż wie, kiedy są posiłki. Najważniejsze jest to, by

   DOTRZYMAĆ SŁOWA!

* Nie okazuj negatywnych emocji: nie płacz, nie wracaj pod drzwi, gdy słyszysz, że

  dziecko płacze. Takie zachowania są u dziecka rozpoczynającego funkcjonowanie poza

  środowiskiem rodzinnym zupełnie normalne! Jednak, kiedy zobaczy, że rodzic czuje się

  niepewne w sytuacji pozostawiania go w przedszkolu, będzie miało wrażenie, że dzieje

  się coś złego, a to potęguje stres.

* Każde dziecko uspokaja się w zasadzie od razu po zamknięciu drzwi do sali, ponieważ

   absorbują je nowi koledzy, wielość zabawek, a życzliwa i uśmiechnięta pani zawsze  

   dziecko przytuli, weźmie na kolana i uspokoi zajmując uwagę dziecka czymś miłym i

   pozytywnym.

* Tłumacz dziecku, że reguły obowiązujące w przedszkolu są dobre. Dzieci lubią, gdy ich świat

   jest uporządkowany i ma swoją harmonię. Brak zasad i wymogów ze strony nauczyciela

   sprawia, że dziecko odczuwa chaos, a to powoduje brak poczucia stabilności i bezpieczeństwa w

   nowym miejscu.

* Wszystkie wątpliwości lub pytania kieruj do nauczyciela. To osoba, która spędza z dzieckiem

   większość dnia, więc doskonale je zna i jest kompetentna w swoim zawodzie. Na pewno

   uzyskasz pomoc i osiągniesz porozumienie. Dziecko widząc, że rodzice rozmawiają z

   nauczycielem, czuje się bezpieczne.

         PAMIĘTAJ: ŻEGNAJ I WITAJ SWOJE DZIECKO ZAWSZE Z UŚMIECHEM